Το μεγαλύτερο μέρος του Γράμμου καλύπτεται από πυκνά δάση. Το τοπίο συμπληρώνεται από λιβάδια, αραιά δάση και μικρές καλλιεργημένες εκτάσεις. Σχετικά εύκολα 8α διακρίνουμε τέσσερις βασικές ζώνες:
Παραποτάμια (ή αζωνική) βλάστηση: Στις κοιλάδες και τις ρεματιές σκλήθρα, ιτιές και άλλα δέντρα σχηματίζουν πλούσιες κοινότητες πυκνής παραποτάμιας βλάστησης, η οποία συχνά παίρνει τη χαρακτηριστική μορφή της «στοάς». Συναντάμε ακόμα και πιο σπάνια δέντρα, όπως σφεντάμια., φλαμουριές και φτελιές·.
Ζώνη δρυός: Πάνω από τις ρεματιές κυριαρχούν τα διάφορα είδη βελανιδιάς, σχηματίζοντας θαμνότοπους ή δάση, συνήθως μαζί με άλλα φυλλοβόλα δέντρα.
Ζώνη μαύρης πεύκης και οξιάς: Κοντά στα 1.000 μ., ξεκινάνε τα υψηλά παραγωγικά δάση της μαύρης πεύκης και πιο ψηλά (με χαρακτηριστική περιοχή τις Άρρενες) τα δάση της οξιάς. Σε κάποιες πιο ψυχρές και υγρές ρεματιές συναντάμε και έλατα. Στα μεγαλύτερα υψόμετρα ευδοκιμούν τα ρόμπολα (ή λευκόδερμη πευκη) το πιο ανθεκτικό κωνοφόρο της Πίνδου.
Τα δάση αραιώνουν και τελικά σταματάνε, επειδή το χιόνι, που καλύπτει το έδαφος για πολλούς μήνες το χρόνο, το κρύο και ο αέρας εμποδίζουν την ανάπτυξη ακόμα και των πιο ανθεκτικών δέντρων. Τη θέση τους καταλαμβάνουν τα αλπικά λιβάδια, ίσως τα πιο χαρακτηριστικά, εκτενή και όμορφα της χώρας. Πολύτιμοι θερινοί βοσκότοποι εδώ και αιώνες, αυτά τα αλπικά λιβάδια φιλοξενούν ταυτόχρονα μια σπάνια, για τα ελληνικά δεδομένα, χλωρίδα από μικρά φυτά και αγριολούλουδα.
Σε όλες αυτές τις ζώνες, συναντάμε συνολικά πάνω από 487 είδη φυτών, αριθμός εξαιρετικά μεγάλος για ένα μόνο βουνό και μάλιστα 21 από αυτά είναι ενδημικά, δηλαδή υπάρχουν μόνο στον Γράμμο ή στη γύρω περιοχή.